Эрнест Хемингуэй жыцце, героі, творчасць — страница 2

  • Просмотров 1649
  • Скачиваний 10
  • Размер файла 154
    Кб

тое, што ні з якога боку не заслугоўвае назвы кахання, часцей за ўсё ганаруецца ў Хэмінгуэя толькі згадванняў, звычайна хірургічна дакладных, але рэдка падрабязных. Ужо не паўгода, не сем гадоў, а сорак тры гады прайшло з таго дня, як Хэмінгуэй сышоў з жыцця. За гэтыя гады апублікавана шмат кніг пра яго, некалькі яго біяграфій і аддана друку некаторая колькасць плётак пра яго. Пачалі і працягваюць публікавацца раней невядомыя нам

творы Хэмінгуэя, якія ён не паспеў ці не злічыў патрэбным апублікаваць пры жыцці. Словам, усё ідзе сваім парадкам. Але галоўнае сярод усяго гэтага - павольна і непераадольна нарастальнае адчуванне маштабу страты, панесенай чалавецтвам з сыходам з жыцця Хэмінгуэя. І адначасова ўсё больш выразнае разуменне сапраўдных маштабаў таго ўнёску, які ён унёс у сусветную літаратуру XX стагоддзі. І менавіта гэтаму выдатнаму літаратурнаму

дзеячу я жадаю прысвяціць сваю працу "Жыццё, сюжэты, творчасць". Частка I Ж І З Н Ь Эрнэста Хэмінгуэя з поўным правам можна назваць аднагодкам XX стагоддзі. І не толькі таму, што ён нарадзіўся на самай мяжы стагоддзя - у 1899 году. І нават не таму, што ўсё сваё жыццё, якая захапіла больш полустолетия (ён скончыў з сабой 2 ліпеня 1961 гады), Хэмінгуэй жыў жыццём свайго стагоддзя, быў актыўным удзельнікам шматлікіх буйных падзей

гістарычнага маштабу - досыць сказаць, што ён добраахвотна ўдзельнічаў у трох войнах, дзве з якіх былі сусветнымі войнамі. Ён апынуўся сапраўдным аднагодкам XX стагоддзі таму, што з лімітавай сумленнасцю вялікага мастака імкнуўся адказаць на самыя вострыя, самыя хворыя пытанні сучаснасці. Калі жыццёвая біяграфія Хэмінгуэя пачалася па істоце, у акопах на рацэ Пьяве, тое яго літаратурная біяграфія бярэ свае вытокі ў Парыжы 20-х

гадоў. Парыж у тс часы быў Мекай мадэрнізму. Пісьменнікі, паэты, мастакі са мноства краін з'язджаліся сюды, каб акунуцца ў гэту атмасферу, дзе звяргаліся былыя каштоўнасці і ствараліся, здавалася б, новыя, народжаныя да жыцця XX пеком. У гэты бурлівы вір і пагрузіўся малады журналіст, цвёрда які рашыў стаць пісьменнікам. У Парыжы Хэмінгуэй пазнаёміўся з такімі слупамі мадэрнісцкай літаратуры, як Джэймс Джойс, Гертруда Стайн. Яны

былі кумірамі, непарушнымі аўтарытэтамі для маладых літаратараў. І трэба было валодаць вельмі цвярозым розумам і прыроджаным нюхам пісьменніка-рэаліста, каб не даць захапіць сябе моднымі ідэямі міс Стайн, яе суб'ектывізмам, дэманстратыўным грэбаваннем да сацыяльных пра-блемам, яе эксперыментамі, якія зводзяцца да чыста фармальнай славеснай гульні. Малады Хэмінгуэй прыслухоўваўся да рад Стайн, уважліва вывучаў досвед Джойса.